Behandelingen » Longworm bij uw huisdier

Jouw hond loopt wel eens rond in de tuin. Dezelfde tuin waarin ook naaktslakken en huisjesslakken rondkruipen die besmet kunnen zijn met de larven van de dodelijke longwormparasiet. Zo’n geïnfecteerde slak opeten of zelfs nog maar haar slijmspoor¹ doorslikken, kan jouw hond besmetten met longworm.

De longworm bevindt zich, zoals de naam het zelf al zegt, in de longen van een hond. De volwassen wormen leven in het hart en de grote longslagaders maar het zijn de larven van de worm die in de longen leven en de meeste schade kunnen aanrichten. Dat kan leiden tot onder andere hoestbuien, ademhalingsproblemen, hartklachten en zelfs tot overlijden.

Goed om weten:

• In een vochtige omgeving kunnen de longwormlarven tot 15 dagen overleven in het slijm van de slak1.
• Een geïnfecteerde slak kan tot 11 weken lang infectieus slijm uitscheiden¹.

Eet jouw hond slakken?

Honden hebben ontelbare mogelijkheden om tijdens hun wandeling in contact te komen met huisjesslakken en naaktslakken. Deze slakken verstoppen zich in het gras of onder voorwerpen en zoeken vochtige plekken op, zoals waterkommetjes, plassen en vijvers.

Gelukkig zullen sommige honden een huisjeslak of naaktslak links laten liggen, maar velen willen deze onderzoeken en zelfs opeten. Sommige huisjesslakken en naaktslakken kunnen ook per ongeluk opgegeten worden terwijl jouw hond met zijn speelgoed speelt, van een waterplas of een kom water drinkt, gras eet of in de aarde wroet.

Speelgoed dat ´s nachts in de tuin blijft liggen, wordt dus blootgesteld aan huisjesslakken en naaktslakken die actief beginnen te worden wanneer de zon ondergaat. Kleinere slakken kunnen een schuilplaats zoeken in de spleetjes van het speelgoed en deze slakken kunnen per vergissing in het lichaam van jouw hond terechtkomen. Zorg er dus voor dat al het speelgoed van jouw hond op het einde van de dag opgeruimd wordt en bewaar dit in een doos waar geen slakken in kunnen kruipen.

Omdat naaktslakken en huisjesslakken houden van een vochtige omgeving, is ook de drinkbak, die buiten staat, een ideaal doelwit. Reinig daarom regelmatig de drinkbak van jouw hond en ververs het water.

Je kan nooit zeker zijn wanneer de naaktslakken en huisjesslakken op de loer liggen, maar de lente en de herfst zijn piekmomenten voor slakkenactiviteit.

Jouw hond hoeft zelfs geen slakken op te eten om besmet te raken met de longworm. Het inslikken van het slijm¹ van geïnfecteerde slakken kan al voldoende zijn.
Plassen water, drinkbakken, lang gras, … kunnen allemaal een bron van besmetting zijn.

Ook andere dieren die slakken opeten en daarna zelf opgegeten worden door jouw hond, kunnen de longworm overdragen. Een voorbeeld hiervan zijn kikkers.

 

Risicogebieden

De longworm is wereldwijd verspreid en komt overal in Europa¹ voor, dus ook bij ons.
Besmette honden verspreiden de parasiet in de omgeving aangezien de larven van de longworm mee met de ontlasting gaan.

Slakken en naaktslakken die in contact komen met de uitwerpselen zullen geïnfecteerd geraken en zo de kans op het infecteren van andere honden verhogen.

Ook vossen kunnen besmet raken met de longworm en zijn ook verantwoordelijk voor de verspreiding van de longwormparasiet.

De longworm is een relatief ‘nieuwe’ parasiet in Nederland. Alhoewel hij al in 1853 werd beschreven in Frankrijk, is hij in Nederland voor het eerst vastgesteld in 2007³. Sinds toen zijn er meer en meer meldingen van longworm en er zijn verschillende factoren die de verspreiding van de longworm bevorderen^1,2 :

- verplaatsingen van honden door het land, bijv. aankoop bij een fokker, op vakantie
- vossen zijn in hoge mate besmet, verspreiden de ziekte en vormen een bron van besmetting voor honden. Vooral in en rond de steden kan het aantal vossen hoog oplopen.
- opwarming van de aarde zorgt ervoor dat het aantal slakken toeneemt en ze langer actief zijn tijdens het jaar.

Hoe longworm herkennen?

Longworminfecties kunnen een brede waaier van symptomen vertonen die gemakkelijk verward kunnen worden met andere ziektes.
Gelukkig kunnen de verbeterde detectiemethodes zoals bloedtesten en stalen van uitwerpselen steeds meer gevallen bevestigen.
De dierenarts kan testen uitvoeren of laten uitvoeren die kunnen helpen om vast te stellen of jouw hond besmet is met de longwormparasiet.

Er is een grote variatie aan symptomen mogelijk, van helemaal geen tot zelfs plotselinge sterfte.
Meest voorkomend zijn ademhalingsproblemen, zoals hoesten, kokhalzen, plotse vermoeidheid maar ook weinig eetlust.
Regelmatig worden ook bloedingen vastgesteld, zoals het blijven bloeden van kleine wondjes of bloedingen in het oogwit. Soms zijn er verlammingen of spasmen aanwezig.

Indien jouw hond 1 of meerdere van onderstaande symptomen vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met een dierenarts.

Ademhalingsmoeilijkheden

- Hoesten
- Snel vermoeid
- Slechte bloedstolling
- Overmatig bloeden van zelfs een kleine wonde/snee
- Neusbloeding
- Oogbloeding
- Bloedarmoede (bleekheid rondom ogen en tandvlees)

Algemeen ziektebeeld

- Gewichtsverlies
- Weinig eetlust
- Braken
- Diarree

Veranderingen in gedrag

- Depressie
- Lethargie
- Beroerte (aanval)

Aelurostrongylus abstrusus (kat)

De longworm bij de kat werd gezien in de omgeving van Breda. De worm komt mogelijk veel meer voor, maar geeft vaak nauwelijks klachten. Als er sprake is van een ernstige infectie kan de kat hoesten, benauwd worden, slecht eten en vermageren. In het ergste geval kan een kat aan deze infectie overlijden.
 

Overige longwormen bij de hond en de kat

Bij de hond kan nog heel soms de vossenlongworm (Crenosoma vulpis) gevonden worden. De wormpjes zijn wat kleiner dan de Franse hartworm, maar verder is het verhaal te vergelijken met de Franse hartworm. In de luchtwegen van hond en kat kunnen verder Eucoleus aerophilus (Capillaria aerophila), Filaroides milksi en Filaroides hirthi gevonden worden.

 

Wat kunt u doen: het 4 jaarlijks ontwormen blijft dus zeer belangrijk, maar dit moeten dan ook middelen zijn die hiertegen werken. Informeer daarom bij mij naar de mogelijkheden!